Jak badać teatr? Materiały z konferencji metodologicznej poświęconej badaniom historycznoteatralnym. Kraków, 28 września 2002

„Nauka o teatrze ma dwóch wrogów: teatr i naukę”, pisał Christopher Balme. Teatr jako sztuka żywa, dialogiczna, wymyka się badaczom, jeśli odwołują się tylko do jednej metody. W jakim stopniu można więc włączyć w badanie teatru filologię, historię, architek­turę, psychologię, naukę o mediach, politologię czy nawet ekonomię? Czym właściwie jest inscenizacja, jak uchwycić jej istotę, jeśli każde z przedstawień w ramach jednej insceni­zacji jest inne? O tym w Krakowie dyskutowali Jan Cie­chowicz, Marek Dębowski, Wojciech Dudzik, Jerzy Got, Stanisław Hałabuda, Anna Ku­ligow­ska-Korzeniewska, Barbara Lasocka, Anna Litak, Jan Michalik, Emil Orzechow­ski, Zbigniew Osiński, Jacek Popiel, Dobrochna Ratajczakowa, Lech Sokół, Wojciech Szul­czyński i Eleonora Udalska. Książka jest nietypowym zapisem tego spotkania – nie tylko odnotowuje poglądy zaprezentowane na wrześniowej konferencji, ale dzięki swej formule oddaje klimat rozmów, które potrafią zafrapować ale i rozbawić podczas lektury. Polecamy serdecznie!