Galicja na józefińskiej mapie topograficznej

W latach 1779-1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii, czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).

Poszczególne tomy “Galicji” składają się z dwóch lub trzech części. Pierwsza część (A) zawiera obszerne opisy wojskowe w języku niemieckim i w polskim współczesnym tłumaczeniu, opatrzone aparatem krytycznym oraz indeksami do tekstu źródłowego i do samej mapy. Zawartość drugiej części (B) stanowią arkusze map publikowanej w danym tomie sekcji w skali 1:28.800. Część trzecia (C) zawiera tłumaczenie pierwszej części na język ukraiński i dotyczy tylko tych tomów, które obejmują swoim zasięgiem ziemie należące obecnie do państwa ukraińskiego.